Edukacji ciąży pogoń za osiąganiem dobrych wyników w światowych badaniach kompetencji uczniów (np. PISA, PIRLS czy TIMSS), które stają się wyznacznikiem efektywności pracy szkoły i jej nauczycieli. W rezultacie znaczna część systemów oświaty rezygnuje z kluczowego dla rozwoju dzieci i nastolatków skupienia na samym procesie uczenia się. Zważywszy, że równolegle nakłada się na szkoły obowiązek inkluzji oraz wzmacniania motywacji podopiecznych do przejmowania odpowiedzialności za własny rozwój, stawia się instytucje, nauczycieli, a i samych uczniów w pozycji z góry przegranej.