Wielu rodziców chciałoby oszczędzić swoim dzieciom traum, których sami doświadczyli w dzieciństwie. Ich własna przeszłość staje się wtedy polem ciągłego „przepracowywania”, aby nie dopuścić do emocjonalnych zaniedbań. Są bardzo ostrożni. Jakiekolwiek toksyczne zachowanie może odcisnąć nieusuwalne piętno na psychice ich dzieci. Jednak czy to prawda? Czy człowiek jest wyłącznie sumą doświadczeń, które spotkały go w dzieciństwie?