Eliza Orzeszkowa (1841‒1910 r.), polska pisarka, stwierdziła kiedyś: „Wstyd czasem dobry jest, ale czasem niedobry. On dobry wtedy, kiedy człowieka strzeże od grzechu, ale niedobry, kiedy nie pozwala człowiekowi, ażeby on grzech swój naprawił”. Jej słowa w znakomity sposób ukazują złożoność doświadczenia wstydu. Z czym wiąże się to przeżycie i jak je interpretuje człowiek w XXI wieku? Czy akceptujemy wstyd i potrafimy dostrzec jego pozytywne działanie, czy uciekamy od niego, traktując go jako doświadczenie niewygodne, trudne i niepotrzebne?