Innowacje w nauczaniu – uczenie głębokie

Uczenie się to szczególna cecha układu nerwowego. Właściwość, którą można zdynamizować i rozwinąć cyfrowo, budując tzw. sieci neuronowe. Zestawienie ze sobą możliwości pozyskiwania i przetwarzania danych przez programy komputerowe z tym, co może zwykły człowiek, nie wypada najlepiej dla tego drugiego. Warto więc poznać i rozwijać modele uczenia się, które pozwolą wykorzystywać specyficzny potencjał ludzkiego umysłu. Takim rozwiązaniem może być „uczenie głębokie”.

Dynamika dyskusji na temat zagrożeń, jakie niesie za sobą sztuczna inteligencja w kontekście rozwoju współczesnego świata i miejsca, które zajmuje w nim człowiek, każe po raz kolejny zastanowić się nad kształtem współczesnej edukacji. Z jednej strony dostrzegamy coraz wyraźniej, że nauczanie w szkołach jest coraz bardziej powierzchowne. Z drugiej widzimy, że rozwój technik cyfrowych prowadzi do nowych rozwiązań, które coraz bardziej naśladują funkcjonowanie ludzkiego umysłu oraz wykorzystują procesy przypominające uczenie się nas samych. Ale z tym zastrzeżeniem, że w przypadku maszyn i oprogramowania procesy te dzieją się szybciej i w daleko szerszym zakresie. Czy jesteśmy w stanie konkurować – ba, wygrać – ze sztuczną inteligencją? Ciekawym kontekstem do tego typu rozważań może być zestawienie dwóch modeli tzw. uczenia głębokiego (deep learning).

Zejść głębiej

Od lat w środowisku zajmującym się rozwojem edukacji toczy się nieustanna dyskusja, jak uczyć mądrzej, głębiej i w sposób jak najtrwalszy. W związku z lawinowym napływem nowych treści nauczyciele zastanawiają się, jak skoncentrować poznanie na tym, co najważniejsze. Internet oraz media generują nieograniczone zasoby nowych danych. Próba ich przetworzenia na treści, doświadczenia i umiejętności, z którymi powinni zetknąć się uczniowie, wzmacnia jedynie powierzchowność uczenia się. Ogranicza możliwość poznania oraz nabycia wprawy w korzystaniu z tego, co najważniejsze. Amerykanie o takiej edukacji mówią a mile wide, an inch deep – szeroka na kilometr, głęboka na centymetr. Wszystko wskazuje na to, że trzeba odwrócić priorytety – zamienić powierzchowność na to, co kluczowe. Uczyć się głębiej.

Zmiana perspektywy

Czas skupić się na podstawowej tajemnicy uczenia się. Zrezygnować z nauki na pamięć – szybkiej, niedbałej, uniemożliwiającej zapamiętanie nawet powodu, dla którego w ogóle mieliśmy się czegoś nauczyć. Co jednak decyduje o tym, że chcemy uczyć się czegoś naprawdę? I w jakich sytuacjach zapamiętujemy poznane treści oraz nabyte umiejętności na długo? Na te pytania odpowiadają w książce Uczyć (się) głębiej Jay McTighe oraz Harvey F. Silver. Ten pierwszy to były dyrektor Maryland Assessment Consortium – stowarzyszenia okręgów szkolnych pracujących nad jakością kształcenia w amerykańskim stanie Maryland. Harvey Silver to z kolei doświadczony pedagog, prezenter i trener, który przeprowadził tysiące warsztatów dla szkół i organizacji edukacyjnych w całych Stanach Zjednoczonych.

Autorzy publikacji podkreślają, że konieczne jest skupienie oferty edukacyjnej wokół idei możliwych do zastosowania w różnych dziedzinach życia. Rozwijanie i pogłębianie rozumienia treści w miejsce omawiania jak największej liczby niepowiązanych ze sobą faktów. Ujmowanie opracowywanych w klasie zagadnień w taki sposób, by badać je w szerszych kontekstach. Chodzi o to, aby skupiać się na działaniach umożliwiających zastosowanie uzyskanej wiedzy i umiejętności w różnych dziedzinach. Ciekawie wygląda zestawienie proponowanych metod z założeniami przyświecającymi tworzeniu sztucznej inteligencji. Ona również wykorzystuje „głębokie uczenie się”, wzmocnione jednak procedurami uczenia się maszynowego.

Polecamy i zapraszamy:

Uczenie maszynowe

Uczenie maszynowe (machine learning) to efekt adaptacji do przestrzeni IT rozwiązań, jakimi dysponuje żywy człowiek. Chodzi o stworzenie cyfrowego odwzorowania układu nerwowego pod postacią tzw. sieci neuronowych. Proces uczenia się jest następstwem pracy systemu nerwowego, który konsekwentnie odnotowuje zmiany zachodzące w otoczeniu i wywołuje związane z nimi adekwatne reakcje organizmu. Powtarzające się bodźce i towarzyszące im reakcje powodują z kolei powstawanie, a z czasem wzmacnianie określonych połączeń międzyneuronowych. Decydują one o efektach uczenia się i korzystania z nabytych w ten sposób kompetencji. Kluczem dla całości jest umiejętne pozyskiwanie informacji, przetwarzanie ich i celowe wykorzystywanie dla zaspokojenia określonych potrzeb.

W podobny sposób działa uczenie maszynowe. Zakłada przygotowanie komputerów do samodzielnej nauki na podstawie pozyskiwanych danych i doskonalenie możliwości ich wykorzystywania w miarę potwierdzenia trafności kolejnych ich zastosowań. Co najważniejsze, opisywany proces nie jest do końca zaprogramowany. Można by powiedzieć, że w jakimś zakresie działa „intuicyjnie”. System szuka, znajduje potwierdzenie i buduje na tej podstawie właściwy algorytm. Podstawą są możliwie duże bazy danych. Użyte procedury projektowane są w celu odnajdywania wzorców i korelacji, a następnie formułowania propozycji trafnych dla konkretnych sytuacji. Dzięki dynamice i wykorzystywanym zasobom („cały internet”) rozwiązania, które korzystają z metod uczenia maszynowego, z czasem stają się coraz skuteczniejsze.

Uczenie głębokie

Podstawową techniką uczenia maszynowego jest technika uczenia głębokiego. Przy jej pomocy programy komputerowe uczą się tego, co dla ludzi jest czymś naturalnym: rozwijania się na podstawie przetwarzania informacji. Program uczy się rozpoznawać i reagować na zadania klasyfikowane automatycznie z wykorzystaniem pozyskiwanych obrazów, tekstu lub dźwięku. Siłą programu jest to, że może osiągać wyniki z niezwykłą dokładnością, przekraczającą na ogół wydajność możliwą do uzyskania przez człowieka.

Podsumowując, uczenie głębokie ma na celu pozyskiwanie, analizowanie i wykorzystywanie danych w celu kreowania kolejnych rozwiązań pozwalających szybciej i lepiej przetwarzać informacje oraz tworzyć kolejne algorytmy postępowania. Obejmuje więc nie tylko twórczą adaptację danych, ale stanowi też podstawę do skutecznej modyfikacji naszych metod uczenia się. Człowiek nie jest w stanie wygrać z maszyną w kontekście szybkości pozyskiwania i przetwarzania informacji. Może jednak rozwijać w sobie szczególną wrażliwość na celowe i kreatywne wykorzystywanie danych dla uzyskiwania rezultatów nieoczywistych. Może w tym pomóc rozwijanie kompetencji w zakresie głębokiego uczenia się proponowanych przez McTighe’a i Silvera.

Uczenie głębokie w szkole

Rozwiązania nakierowane na głębokie uczenie się uczniów zakładają przede wszystkim pracę nad rozwojem umiejętności wykorzystywania faktów, przykładów, obserwacji i doświadczeń w celu szybszego oraz pełniejszego analizowania treści i relacji pojęciowych. Zachęcają do samodzielnego nadawania znaczeń i pomagają zrozumieć oraz przyswoić więcej z tego, co dzieje się podczas lekcji. Głębokie uczenie pozwala też na bieżąco przekształcać zbiory przypadkowych faktów w spójną i uporządkowaną całość. Przygotowuje do samodzielnego, twórczego myślenia i stosowania wiedzy w nowych kontekstach. To ważny aspekt uczenia kompetencyjnego rozumianego jako przygotowanie do podejmowania najbardziej odpowiednich do sytuacji działań. Stosowania w praktyce tego, z czym uczniowie zetknęli się wcześniej jedynie w kontekście szkolnym. Mają się oni nauczyć nie tylko coś odtworzyć, ale przede wszystkim właśnie tworzyć.

Obszary uczenia głębokiego

McTigh i Silver na podstawie badań oraz własnych nauczycielskich doświadczeń określili siedem umiejętności głębokiego uczenia się:

  • tworzenie pojęć;
  • robienie notatek i podsumowywanie;
  • porównywanie;
  • czytanie służące rozumieniu;
  • przewidywanie, stawianie pytań i hipotez;
  • wizualizacja i tworzenie przedstawień graficznych;
  • przyjmowanie różnorodnych perspektyw.

Praca nad tworzeniem pojęć ma przygotować uczniów do uogólniania na podstawie przykładów. Do tworzenia własnych definicji, potwierdzania ich i skutecznej obrony. Do rozwoju myślenia indukcyjnego, korzystającego z różnych odniesień oraz form argumentowania. Robienie notatek i podsumowań rozwija i doskonali umiejętność syntezy oraz porządkowania informacji. Ułatwia odtwarzanie kluczowych treści i powtarzanie materiału. Stanowi dobrą podstawę do wykorzystywania zasobów w nowym kontekście, a także dzielenia się nimi z innymi. Porównywanie to dobry punkt wyjścia do argumentowania, rozwiązywania problemów czy podejmowania (lub współpodejmowania) decyzji. To praca z takimi narzędziami jak tabele czy diagramy, która może także opierać się na określonych kryteriach.

Z kolei czytanie służące rozumieniu rozwija umiejętności wyodrębniania z tekstu ważnych informacji i formułowania wniosków. To praktyka wyszukiwania informacji odpowiadających na zadane pytania czy analiza tekstu w kontekście założonej perspektywy. Kolejne umiejętności służą uruchamianiu myślenia spekulatywnego, dzięki któremu można formułować pytania, a także hipotezy weryfikujące analizowaną rzeczywistość. W ten sposób przygotowujemy uczniów do eksperymentowania i potwierdzania słuszności lub niesłuszności powziętych założeń. Rozwijania praktyki szybkiego notowania oraz wykorzystywania obrazów zamiast słów. Wizualizowania proponowanych rozwiązań zarówno w wersji dosłownej, jak i z wykorzystaniem metafory.

Ucząc (się) głębiej, sięgając wyżej

Szkoła przez lata działała na podstawie powtarzalnych algorytmów postępowania. W sposób szczególny ten schemat wzmocniła powszechność zewnętrznych badań poziomu osiągnięć uczniów. Nową normą stało się nie tyle uczenie, ale porównywanie wyników testów uzyskiwanych przez uczniów. W rezultacie szkoła zaczęła coraz bardziej przypominać fabrykę, taśmowo produkującą absolwentów, tak jak w teledysku do piosenki Pink Floyd Another Brick in the Wall. Czas to zmienić. Fundamentem procesu uczenia się głębokiego jest przyjmowanie różnorodnych perspektyw. To w istotnym zakresie różni człowieka od sztucznej inteligencji. Kreatywność, innowacyjność, abstrakcja to różne aspekty analizy oraz syntezy dokonywanych według różnych kryteriów. Generujących różne zastosowania. Pozwalających na wyzwolenie się z rutyny i automatyzmu myślenia. To sposób na zyskanie dystansu do siebie samego, własnych przekonań i schematów działania. Promujmy postawy zachowywania się jak twórczy i potrafiący przekraczać swoje własne możliwości człowiek. Nie jak maszyna!

Źródła:
What Is Deep Learning? 3 Things You Need to Know, MathWorks [online].
Coursera Staff, What Is a Machine Learning Engineer? (+ How to Get Started), 29.11.2023, Coursera [online].
Jay McTighe i Harvey F. Silve, Uczyć (się) głębiej. Jak to zrobić na lekcji, tłum. A. Dzierzgowska, Warszawa 2021.

Dowiedz się więcej:


Autor tego tekstu jest jednym z prelegentów konferencji
HOLISTIC TALK: Prawda. Dobro. Humanizm (17 lutego, Bielsko-Biała).
Program i bilety: holistictalk.pl
Z kodem: HTpartner24 kupisz bilet za jedyne 99 zł (regularna cena: 159 zł).

Opublikowano przez

Jarosław Kordziński

Autor


Trener, coach, mediator, moderator procesów rozwojowych osób i organizacji głównie w obszarze edukacji. Przez lata partner kluczowych podmiotów wspierających rozwój edukacji: MEN, CODN/ORE, CEO, FRDL. Stały współpracownik „Dyrektora szkoły”. Autor kilkunastu książek poświęconych edukacji dotyczących kwestii zarządzania, rozwoju zawodowego nauczycieli, ale też wyzwań stojących przed edukacją na progu XXI wieku.

Chcesz być na bieżąco?

Zapisz się na naszą listę mailingową. Będziemy wysyłać Ci powiadomienia o nowych treściach w naszym serwisie i podcastach.
W każdej chwili możesz zrezygnować!

Nie udało się zapisać Twojej subskrypcji. Proszę spróbuj ponownie.
Twoja subskrypcja powiodła się.