Odkryto sekret Kopca Skorpiona w Meksyku. Skrywał tajemnicę Słońca

Kształt, który zmylił archeologów

Przez setki lat nikt nie wiedział, że pod ich stopami kryje się coś niezwykłego. O jego istnieniu świat dowiedział się dopiero w 2014 roku, gdy archeolodzy z Uniwersytetu Teksańskiego w Austin i meksykańskiego INAH natrafili w dolinie Tehuacán na niezwykłe uformowanie terenu przypominające skorpiona.

Kopiec przez lata był uznawany przez lokalnych mieszkańców i wcześniejszych badaczy za zwykłe, przypadkowe skupisko kamieni usuniętych z pól uprawnych. Dopiero mapowanie GPS i zdjęcia z drona wykonane przez zespół Jamesa Neely’ego ujawniły jego celowy i precyzyjny kształt skorpiona.

Od hałdy ziemi do sensacji archeologicznej

Im dłużej naukowcy badali teren, tym bardziej tajemnica gęstniała. Przez lata nikt nie potrafił wyjaśnić, czemu miał służyć ten 62-metrowy kopiec. Dopiero badania opublikowane w sierpniu 2025 roku przez naukowców z Cambridge ujawniły, że to starożytny zegar słoneczny, idealnie zestrojony z ruchem słońca. Ale to dopiero połowa historii.

Dlaczego właśnie skorpion?

Dopiero szczegółowe badania ujawniły, że gigantyczny skorpion wyrzeźbiony w ziemi to precyzyjna konstrukcja o długości ponad 62 metrów i szerokości sięgającej 22 metrów. Zbudowany z warstw kamieni i ziemi, z wyraźną głową, masywnymi szczypcami i uniesionym żądłem, nie mógł powstać bez udziału człowieka. Archeolodzy postanowili sprawdzić, jak głęboko sięga tajemnica skorpiona.

Dzieło natury czy ludzi? Archeolodzy nie mieli wątpliwości

Pod trawertynową warstwą archeolodzy odkryli ziemny nasyp i kawałki kamieni celowo uformowane w kształt stylizowanych szczypiec. To przekonujący dowód, że kopiec skorpiona w Meksyku był przemyślaną konstrukcją – a nie dziełem natury. Naukowcy mieli dowody na ludzką rękę, ale brakowało im jednego — odpowiedzi „dlaczego?”.

Symbol nieba, wody i odrodzenia

Jednak prawdziwa tajemnica kryje się nie w kamieniach, lecz w znaczeniu. W wierzeniach ludów Mezoameryki skorpion był potężnym symbolem niebios i przemiany. Uosabiał bóstwo porannej Wenus – Tlāhuizcalpantēcuhtli – i łączył się z bogami deszczu i życia: Tlalokiem oraz Quetzalcoatlem.

W tej części świata był znakiem światła, wody i odrodzenia – sił, które decydowały o przetrwaniu. Dlatego kopiec w jego kształcie mógł być nie tylko pomnikiem wiary, ale także punktem, w którym ziemia spotykała się z niebem. Z biegiem lat badacze odkryli, że w tym kształcie kryje się coś więcej niż mit.

Jak działał: kopiec, który mierzył czas

Badanie opublikowane w Cambridge University Press ujawniło coś, czego nikt się nie spodziewał – układ kopca skorpiona nie był przypadkowy. Jego kształt i orientacja tworzyły starożytny kalendarz, zapisany nie w kamieniu, lecz w świetle. To, co z początku wyglądało na rytualny symbol, okazało się czymś znacznie bardziej praktycznym.

Dla ludzi, którzy tu żyli ponad tysiąc lat temu, słońce było jedynym zegarem. Od jego wschodów i zachodów zależało wszystko – zasiewy, zbiory i przetrwanie. Kopiec skorpiona łączył więc ziemię i niebo w doskonały rytm: duchowy symbol i praktyczne narzędzie w jednym.

Kiedy słońce wschodziło między szczypcami

Dopiero obserwacje wschodów i zachodów słońca pokazały, jak genialny był to plan. Latem, gdy pierwsze promienie świtu pojawiały się między szczypcami skorpiona, był to znak – czas siać. To był system tak dokładny, że nawet dziś trudno pojąć jego precyzję.

Zachód za żądłem – znak końca roku

Zimą, gdy słońce znikało dokładnie za jego żądłem, rolnicy wiedzieli, że nadszedł kres roku i pora odpoczynku. To nie był przypadek. To był precyzyjny plan, dzięki któremu mieszkańcy Mezoameryki potrafili mierzyć czas z dokładnością, jaka dziś budzi podziw naukowców.

Rzadki jak sam skorpion

Badaczy zaskoczył jeszcze jeden fakt – kopiec nie miał być wieczny. Zbudowano go celowo, by przez pewien czas przypominał skorpiona, a potem stopniowo wrócił do krajobrazu. To tak zwany kopiec efemeryczny, czyli konstrukcja tworzona na krótko i z konkretnym znaczeniem. W Mezoameryce to prawdziwa rzadkość – większość świętych budowli powstawała z kamienia i miała przetrwać pokolenia.

To odkrycie nie kończy historii kopca – wręcz przeciwnie, otwiera nowy trop.

Co łączy go z kopcami z Ameryki Północnej

W Ameryce Północnej takie formy spotyka się częściej. Tamtejsze kopce służyły nie tylko do obserwacji słońca, ale też jako miejsca kultu i życia codziennego. Wokół nich odkryto systemy nawadniające i ślady planowej zabudowy.

Wszystko wskazuje na to, że już tysiąc lat temu różne ludy potrafiły tworzyć skomplikowane i dobrze zorganizowane wspólnoty, kierując się obserwacją natury i nieba. Na ten temat głos zabrał też jeden z autorów badań.

„To pierwsza wskazówka, że wiedza i kontrola nad zjawiskami astronomicznymi, opartymi na obserwacjach słońca, nie była całkowicie zarezerwowana dla klasy elit” – wyjaśnił prof. James Neely, autor badania dla portalu LiveScience.

Wnioski z badań wykraczają daleko poza archeologię.

Co daje nam to odkrycie?

Odkrycia archeologiczne w Meksyku pokazują, że starożytne społeczeństwa nie żyły w chaosie, lecz według rytmu, który wyznaczało słońce i wiara. Kopiec w kształcie skorpiona był dla nich nie tylko miejscem kultu, ale także praktycznym kalendarzem, pomagającym przetrwać i planować codzienne życie.

Dzięki takim znaleziskom możemy dziś zobaczyć, jak ściśle połączone były wtedy nauka, natura i duchowość – w świecie, który mimo upływu wieków wciąż potrafi nas zaskakiwać.

Szukasz więcej podobnych ciekawostek? Zajrzyj na nasz kanał na YouTube.

Warto przeczytać: Zagadka z Meksyku. Archeolodzy wykopali kości mamutów

Nowy numer kwartalnika Holistic News — nowa promocja!

Do 31 października możesz skorzystać z darmowej dostawy paczkomatem.
Wpisz kod HNEWS0 finalizując zakupy w Księgarni Holistic News