Dzięki najnowszemu odkryciu wiemy, z czego zbudowany jest Księżyc

Odkrycia dokonano analizując dane z misji NASA Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL), która miała miejsce w 2011 roku. W ramach projektu dwie sondy kosmiczne o nazwach Ebb i Flow podjęły wspólną misję polegającą na równoczesnym okrążeniu Księżyca. Głównym celem tej wyprawy było dokładne zmapowanie fluktuacji w polu grawitacyjnym naszego naturalnego satelity. Dzięki skoordynowanemu działaniu tych sond udało się stworzyć precyzyjną mapę grawitacyjną Księżyca. Jest to osiągnięcie bezprecedensowe w obserwacjach kosmicznych naszego naturalnego satelity.

Zobacz również:

Sondami w Księżyc

Po pomyślnym zakończeniu misji sondy Ebb i Flow celowo skierowano ku powierzchni Księżyca. Obie jednostki zostały specjalnie doprowadzone do kolizji z powierzchnią naszego satelity. Ta kontrolowana destrukcja stanowiła planowy finał ich działalności, umożliwiając jednocześnie pozyskanie dodatkowych informacji naukowych poprzez analizę reakcji na te zderzenia.

Naukowiec z NASA, Arthur Briaud wraz z zespołem skompilowali dane pozyskane z misji kosmicznych oraz eksperymentów laserowych przeprowadzonych na Księżycu. Informacje te posłużyły im do przeprowadzenia oszacowań dotyczących deformacji Księżyca, wynikających z oddziaływań grawitacyjnych między nim a Ziemią, a także w zakresie zmiany jego odległości od naszej planety. Ponadto badacze wykorzystali wyniki obliczeń średniej gęstości dla każdej z półkul Księżyca, bazując na pomiarach dostarczonych przez misję GRAIL.

Wyniki prowadzonych przez nich analiz ujawniły, że wewnętrzne jądro Księżyca przybiera postać kuli o gęstości zbliżonej do żelaza. To odkrycie przyczyniło się do lepszego zrozumienia historii Księżyca oraz chronologii wydarzeń związanych z jego bombardowaniem przez meteoryty w ciągu pierwszych miliardów lat istnienia Układu Słonecznego. Odkrycie istnienia trwałego jądra wewnętrznego rzuciło nowe światło na ewolucję pola magnetycznego Księżyca. Doniesienia te mają istotne znaczenie dla naszej wiedzy o strukturze, składzie oraz procesie formowania się Księżyca.

Co tak naprawdę odkryli naukowcy?

Odnaleziona formacja ma długość około 1800 km, co stanowi dokładnie połowę średnicy całego Księżyca, i jest umiejscowiona na głębokości około 300 kilometrów. Czym jest tajemnicza struktura? W przypadku obiektu o tak imponujących rozmiarach przedstawiają się dwie możliwości. Może to być struktura, która od zawsze była integralną częścią Księżyca. Możemy mieć również do czynienia z fragmentem planetoidy, która niegdyś uderzyła w powierzchnię globu i nie opadła z biegiem czasu do jego wnętrza. W wyniku takiego zderzenia fragmentacja mogła spowodować, że obiekt nadal pozostawał w obrębie płaszcza księżycowego. Przy tym scenariuszu, istnieje nawet możliwość, że właśnie ta planetoida odpowiada za utworzenie największego krateru na Księżycu. Chodzi mianowicie o Basen Południowy-Aitken o średnicy 2500 km i głębokości dochodzącą do 13 km. Naukowcy przyjmują, że ten krater ma w przybliżeniu 4 miliardy lat. Pochodzi więc z okresu formowania się Układu Słonecznego.

Źródła:

1. NASA, „GRAIL (Ebb and Flow)”, 2019
2. Abdul-Rahman Oladimeji Bello, „Scientists think they’ve finally solved the mystery of what’s inside the Moon”, 2023
3. Michelle Starr, Science Daily, „Scientists Finally Confirm What’s Inside The Moon”, 2023

To może cię również zainteresować: