Nauka
Uczenie się wymaga synergii. Tak wpływa na nie dopamina i serotonina
03 grudnia 2024
Neandertalczycy (Homo neanderthalensis) pojawili się na Ziemi około 400-430 tysięcy lat temu. Jednocześnie, około 300 tysięcy lat temu, Ziemię zaczął kolonizować gatunek człowieka współczesnego, Homo sapiens, czyli my. Te dwa gatunki żyły obok siebie przez długi czas. Jednak istniał także inny przedstawiciel rodzaju Homo – denisowianie.
Denisowianie to dość tajemniczy gatunek lub podgatunek człowieka, który zamieszkiwał Azję w tym samym czasie, co neandertalczycy i Homo sapiens. Nazwa pochodzi od miejsca odkrycia ich szczątków – jaskini Denisowa na Syberii. Denisowianie pojawili się około 300-400 tysięcy lat temu, a wyginęli około 30-40 tysięcy lat temu. Podobnie jak neandertalczycy, krzyżowali się z Homo sapiens, a ich geny przetrwały w populacjach mieszkańców Oceanii i Azji Południowo-Wschodniej.
Naukowcy Linda Ongaro i Emilia Huerta-Sánchez z Trinity College w Dublinie opublikowali niedawno przegląd istniejących badań DNA Denisowian. Analiza, opublikowana w czasopiśmie Nature Genetics, dostarczyła nowych informacji o tym, jak kontakt z Denisowianami wpłynął na organizm współczesnego człowieka. Denisowianie, podobnie jak neandertalczycy, przekazali swoje geny kolejnym pokoleniom Homo sapiens.
„To powszechny mit, że ludzie wyewoluowali nagle i wprost od jednego wspólnego przodka. W rzeczywistości coraz więcej dowodów wskazuje, że krzyżowanie się z różnymi gatunkami hominidów odegrało istotną rolę w kształtowaniu współczesnego człowieka” – tłumaczy Ongaro, pierwszy autor najnowszych badań.
Przez ponad sto lat naukowcy koncentrowali się na badaniu neandertalczyków jako naszych przodków. To sprawiło, że to o nich mamy najwięcej informacji. Dopiero od niedawna badacze zaczęli zwracać większą uwagę na Denisowian, choć nasza wiedza o nich wciąż jest bardzo ograniczona. Naukowcy dysponują zaledwie garstką ich zębów i kości.
Polecamy: Budowa serca człowieka zdradza tajemnice. Dlaczego ten organ jest wyjątkowy?
Choć Denisowianie pozostają dla nas tajemnicą, w ostatnich latach udało się poznać nieco więcej szczegółów o tym gatunku. Wiadomo, że byli spokrewnieni z neandertalczykami i zamieszkiwali tereny Syberii, Azji Środkowej oraz Azji Południowo-Wschodniej. To właśnie w populacjach zamieszkujących te obszary można znaleźć ich geny.
„Wykorzystując zachowane segmenty DNA Denisowian w genomach współczesnych ludzi, naukowcy odkryli dowody na co najmniej trzy zdarzenia, w wyniku których geny z różnych populacji Denisowian zostały włączone do sygnatur genetycznych współczesnych ludzi” – wyjaśnia Ongaro.
Denisowianie przekazali współczesnym ludziom geny odpowiedzialne za przystosowanie do trudnych warunków środowiskowych, takich jak życie na dużych wysokościach w Himalajach (np. gen EPAS1 obecny u Szerpów). Ich geny można znaleźć także u Papuasów i Eskimosów. U tych ostatnich geny Denisowian wpływają na metabolizm tłuszczów, co pomaga lepiej radzić sobie z zimnem.
Polecamy: HOLISTIC NEWS: Problemy emigracji. Matki nie mówią do swoich dzieci po polsku #obserwacje
Niektóre fragmenty DNA Denisowian są związane z odpornością na choroby, co mogło pomóc ludziom w przetrwaniu w różnorodnych środowiskach Azji. Geny te mają również wpływ na wygląd Homo sapiens. Istnieją dowody, że niektóre cechy fizyczne, takie jak pigmentacja skóry czy włosów, mogą być dziedzictwem Denisowian.
Przegląd badań Ongaro i Huerty-Sánchez pokazuje nie tylko to, co już wiemy o Denisowianach. Również to, jak wiele jeszcze pozostaje do odkrycia na temat ich wpływu na współczesnych ludzi.
„Przyszłe badania, takie jak dokładniejsze analizy genetyczne w słabo poznanych populacjach, mogą ujawnić ukryte ślady pochodzenia Denisowian” – podkreśla Ongaro.
Przyszłe badania mogą również wykazać, że w naszych genach znajdują się ślady innych wymarłych hominidów. Przykładem może być Homo floresiensis, zwany także „hobbitem”. Ten gatunek żył od około 100 tysięcy do 50 tysięcy lat temu. W tym samym czasie Homo sapiens migrował przez Azję Południowo-Wschodnią, co sugeruje możliwość kontaktu między tymi gatunkami. Współcześni ludzie dotarli do Indonezji między 55 tysiącami a 35 tysiącami lat temu, co oznacza, że mogli współistnieć z Homo floresiensis. To jednak tylko przypuszczenia – do tej pory nie przeprowadzono badań kości Homo floresiensis pod kątem ich potencjalnego krzyżowania się z Homo sapiens.
Polecamy: Odkrycie na Ukrainie sugeruje, że współcześni ludzie przybyli ze wschodu