Grafika dotykowa może pomóc niewidomym

Grafika dotykowa (nazywana też grafiką wypukłą), to jedna z form adaptacji obrazu, która ma ułatwić poznanie świata osobom niewidzącym. Powstaje na podstawie ilustracji/zdjęcia i zazwyczaj nie zawiera szczegółów. Grafika taka opiera się na tym, co można wyczuć opuszkami palców (faktura tekstu). Jej nieodłącznym elementem jest też opis obrazu, który można przeczytać dzięki alfabetowi Braille’a.

„Moją misją jest opracowanie narzędzi, które pozwolą wszystkim niewidomym na poznawanie obrazów. Przy projektowaniu domu w 2020 roku pomogła mi wytłaczarka, która może drukować zdjęcia w 3D” – opowiada Chancey Fleet, która jest niewidoma.

Niewidomym i niedowidzącym pomaga biblioteka Braille and Talking Book im. Andrew Heiskella w Nowym Jorku. Można się w niej nauczyć, jak opracowywać grafiki dotykowe i modele 3D oraz jak bezpiecznie podróżować. Takie umiejętności pomagają niewidzącym w znalezieniu pracy.

„Marzę, by w przyszłości sprawdzenie mapy, przeglądanie tabel z danymi, czy oglądanie wzorów tatuaży nie było problemem dla osób niewidomych” – stwierdza Fleet.

Niewidomi muszą polegać na tekście?

Świat jest przepełniony obrazami, które stały się jednym z głównych nośników informacji. Zdaniem Fleet „współczesna kultura jest skupiona na doświadczeniach wzrokowych”. Dzięki alfabetowi Braille’a i transkrypcji, niewidomi mogą zapoznać się z wiadomościami pisanymi. Jednak co ze zdjęciami i grafikami?

„Niewidomi są zdani tylko na tekst, chociaż opis ilustracji pozwala w pewnym stopniu zrozumieć treści wizualne. Ale przysłowie mówi się, że obraz wart jest więcej, niż tysiąc słów” – stwierdza Fleet.

Opisy grafik, wykresów i innych ilustracji bywają rozwlekłe i nieprecyzyjne. Dla niewidomych czytelników nową jakość mogą stanowić obrazy, które można poznać za pomocą dotyku.

Polecamy:

Niedostępna grafika dotykowa

Fleet prowadzi warsztaty dla niewidomych i słabowidzących. Uczy ich, w jaki sposób oprogramowanie może im pomóc w codziennym życiu. Uczestnicy zajęć dowiadują się między innymi, że zdobycze współczesnej techniki pozwalają na drukowanie obrazów.

Projektowanie grafiki dotykowej nie jest łatwą sztuką. To, co przemawia do oka, może być zbyt chaotyczne dla palców. Autor podobnych treści powinien rozumieć, jak odbiera się informacje za pomocą dotyku.

Fleet podkreśla, że kluczowe elementy obrazu muszą być łatwe do odczytania. Trzeba też pamiętać o odpowiednich teksturach. Niewidomi nie rozróżniają kolorów, ale łatwo rozpoznają „białą” przestrzeń i nadruk, na przykład kropki, kwadraty i paski.

Zobacz również: Czy gry komputerowe odpowiadają za przemoc?

Sprzęt, oprogramowanie i szkolenia

Adaptowane są mapy, plany, kształty owadów, roślin, organów wewnętrznych i innych, przedmiotów. Jednak nie wszystkie osoby z niepełnosprawnością wzroku potrafią odczytywać grafikę dotykową.

Zdaniem Fleet, zaawansowane programy do opracowywania podobnych grafik stosowane są na uczelniach, w wydawnictwach i instytucjach publicznych, a treści dla niewidzących przygotowują osoby, które nie mają problemów ze wzrokiem. W rezultacie urzędy „udają”, że troszczą się o niewidomych.

„Aby sytuacja się zmieniła, potrzeba ułatwień w dostępie do sprzętu drukującego grafikę dotykową, rozwoju oprogramowania oraz szkoleń dla niewidomych” – przekonuje Fleet.

Grafikę dotykową można opracować za pomocą urządzeń jak wygrzewarki, które odciskają wzory na plastikowych lub metalowych tabliczkach, albo na papierze pęczniejącym. Powstają w ten sposób negatywy obrazów. Na przykład zbiorniki wodne na mapach dla niewidomych są płaskie a obszary lądowe są wyższe o 1–2 mm. Większą wysokość mają obszary górzyste. Eksperci opracowali cały zestaw zasad, dzięki którym można dotykowo doświadczać obrazów.

Pomocą dla niewidzących są też drukarki 3D, dzięki którym osoby z niepełnosprawnością wzroku mogą szybko i stosunkowo tanio poznać wygląd przedmiotów.

Zobacz też:

Więcej interesujących treści znajdziesz na stronie Holistic.news.

Źródło: Technology Review