Wieczna młodość coraz bliżej. Naukowcy odkryli co zatrzyma starzenie

Większe możliwości powstrzymywania objawów starzenia. Już nie tylko retinol

Objawy starzenia ciężko jest nam zaakceptować. Zmarszczki, siwe lub wypadające włosy – większość z nas wolałaby tego uniknąć. Nauka zna już metody, by częściowo zatrzymać te procesy. Jednym z nich są związki organiczne zwane retinoidami. Są to pochodne witaminy A, stosowane głównie w walce z trądzikiem, przebarwieniami i zmarszczkami. Najnowsze badania sugerują jednak, że hormony mogą skuteczniej hamować objawy starzenia. Czy to zapowiedź ery wiecznie młodych i pięknych ludzi?

Hormony mogą być sekretnym sprzymierzeńcem w walce ze zmarszczkami i siwymi włosami. Tak wynika z badania opublikowanego 25 lutego 2025 roku w magazynie Endocrine Society. Mówiąc prościej, potrafią spowolnić oznaki starzenia i sprawić, że wyglądamy młodziej.

Do tej pory w walce ze starzeniem wykorzystywano zaledwie kilka substancji. Są to głównie retinol i tretinoina, które stosujemy do pielęgnacji cery, oraz estrogen, przepisywany zazwyczaj na objawy menopauzy. Nowe badania wskazują jednak na inne substancje, które również mogą pomóc nam zachować młodzieńczy wygląd i opóźnić objawy starzenia.

Polecamy: Pacjent to przede wszystkim człowiek. Medycyna w zdigitalizowanym świecie [wideo]

Hormony pod lupą nauki

„Nasze badanie pokazuje, jak hormony wpływają na starzenie się skóry – od utraty kolagenu i powstawania zmarszczek, po siwienie włosów. Odkryliśmy, że niektóre z nich działają przeciwstarzeniowo i w przyszłości mogą spowolnić te zmiany” – oznajmił Markus Böhm, doktor medycyny z Uniwersytetu Münster w Niemczech.

Skóra, największy organ naszego ciała, starzeje się na dwa sposoby: wewnętrznie i zewnętrznie. To drugie wywołują czynniki takie jak promienie słoneczne.

„Skóra to nie tylko osłona – to największe i najbogatsze miejsce produkcji hormonów poza klasycznymi gruczołami dokrewnymi” – podkreślił Böhm, cytowany przez portal Science Daily.

Aby lepiej zrozumieć, jak hormony wpływają na proces starzenia się skóry, naukowcy przeanalizowali kilka kluczowych związków. Skupili się na insulinopodobnym czynniku wzrostu 1 (IGF-1), hormonie wzrostu, estrogenach, retinoidach oraz melatoninie. Szczególnie zainteresowała ich melatonina – niewielka cząsteczka o potężnych właściwościach przeciwutleniających. Nie tylko neutralizuje szkodliwe wolne rodniki, ale także wspiera mitochondria – „elektrownie” naszych komórek, pomagając opóźnić objawy starzenia.

Badacze przyjrzeli się także mniej znanym substancjom, które mogą okazać się skuteczne w walce z objawami starzenia. Na liście znalazły się: hormon stymulujący α-melanocyty (odpowiedzialny za kolor skóry), hormony osi podwzgórze-przysadka-tarczyca, oksytocyna, endokannabinoidy oraz coś o zawiłej nazwie – modulatory receptora aktywowanego przez proliferatory peroksysomów. Okazało się, że potrafią zdziałać cuda – na przykład chronią skórę przed stresem wywołanym promieniami UV, który przyspiesza starzenie i zmienia pigmentację skóry oraz włosów.

Dokąd zmierzamy z hormonami?

„Dalsze badania nad tymi hormonami mogą otworzyć drzwi do nowych metod leczenia” – uważa Böhm.

To jednak nie wszystko. Oksytocyna, kojarzona z uczuciami bliskości i szczęścia, również może znaleźć zastosowanie w kosmetykach. Teoretycznie wystarczyłoby nałożyć ją na skórę, by nie tylko wyglądać młodziej, ale także poczuć się lepiej.

Choć odkrycia na temat hormonów niwelujących objawy starzenia są ekscytujące, ich stosowanie może wiązać się z pewnym ryzykiem. Na przykład nadmiar estrogenów może zwiększać ryzyko nowotworów hormonozależnych. Z kolei hormon wzrostu przyjmowany w niewłaściwy sposób, może prowadzić do zaburzeń metabolicznych. Warto pamiętać, że każdy organizm reaguje inaczej na hormony. Sztuczna regulacja poziomu tych substancji może prowadzić do zaburzeń hormonalnych, skutkujących np. problemami ze snem, wahaniami nastroju czy zmianami masy ciała.

Dlatego, zanim terapie hormonalne przeciwstarzeniowe staną się powszechne, konieczne są dalsze badania nad ich bezpieczeństwem oraz długofalowymi skutkami.

Polecamy: Jak Twój wiek biologiczny wpływa na ryzyko demencji i udaru mózgu