Trudna droga do wybaczenia sobie. Zwykłe „przepraszam” nie wystarczy

Przebaczenie sobie – krok dalej niż przeprosiny

Przeproszenie osoby, którą skrzywdziliśmy, jest oczywiście właściwe, aby wyrazić nasz głęboki żal i załagodzić sytuację. Nie powinniśmy jednak na tym poprzestawać. Najnowsze odkrycia sugerują, że same przeprosiny często nie wystarczają, aby sobie samemu poradzić z wyrzutami sumienia. Kluczem do spokoju jest wybaczenie sobie.

Niedawne badania wykazały, że kiedy akceptujemy uczucia żalu, winy i wstydu, jesteśmy w stanie łatwiej pójść naprzód. W eksperymencie wzięło udział 235 osób. Naukowcy zbadali, czy przeproszenie kogoś miało wpływ na poziom przebaczenia, a także na zdrowie fizyczne i psychiczne uczestników. Poproszono ich o przypomnienie sobie incydentu, w którym obrazili inną osobę. Następnie zapytano, czy przeprosili ofiarę, czy też nie. Naukowcy zmierzyli szereg wskaźników emocjonalnego i fizycznego samopoczucia, w tym złość, lęk, depresję, zmęczenie i zaburzenia snu, aby przeanalizować uczucia i zachowania uczestników w ciągu ostatniego tygodnia.

Polecamy: Kanadyjskie „sorry”. Co kultura wiecznego przepraszania mówi o naturze Kanadyjczyków?

Wpływ wybaczenia sobie na zdrowie

Wyniki wykazały, że osoby, które przeprosiły tych, których skrzywdziły, wykazywały wyższy poziom samo-przebaczenia niż te, które tego nie zrobiły. Badacze odkryli również, że to, czy przeprosili, czy nie, nie miało wpływu na fizyczne lub emocjonalne cierpienie uczestników badania; jednak samo wybaczenie sobie – miało.

Okazało się, że wybaczenie sobie było ujemnie skorelowane z obydwoma: uczestnicy, którzy sobie wybaczyli, doświadczali lepszego snu oraz zmniejszonego gniewu, lęku i depresji. Chociaż samo przepraszanie nie wystarczyło, aby poprawić stan zdrowia, naukowcy odkryli, że przeprosiny odgrywają rolę w przebaczeniu sobie.

Polecamy: HOLISTIC TALK: Poczucie własnej wartości. Jak odnaleźć siebie? (Krzysztof Zaniewski)

Jak wybaczyć sobie w sposób odpowiedzialny

Wybaczenie sobie jest cennym darem, który możemy sobie dać. Badacze zgadzają się jednak, że nie jest to łatwe. Często jest trudniejsze niż wybaczanie innym, ponieważ jesteśmy dla siebie bardziej surowi niż dla innych ludzi.

Badacz Everett Worthington twierdzi, że ważne jest, aby wybaczyć sobie w sposób odpowiedzialny. Nie chodzi tylko o to, by poczuć się lepiej z samym sobą. Zamiast tego musimy podjąć niezbędne działania, aby naprawić moralne szkody, które mogliśmy wyrządzić, raniąc innych. Równie ważne jest podjęcie kroków w celu naprawienia szkód społecznych. Oba te działania są niezbędne.

Choć proces ten jest trudny, przebaczenie sobie jest czymś, co wszyscy możemy praktykować, aby pozbyć się nieprzyjemnego poczucia winy, wyrzutów sumienia i wstydu. O to sześć kroków w oparciu o badania Worthingtona, które możemy podjąć, aby sobie wybaczyć:

• Otrzymaj przebaczenie od tego, co uważasz za święte. Dla jednych będzie to Bóg, dla innych może to być Wszechświat.
• Postaraj się odbudować relacje z osobami, które mogłeś skrzywdzić.
• Dokonaj pozytywnej zmiany. Jeśli twoje działania spowodowały nieodwracalne szkody, znajdź sposób, aby pozytywnie wpłynąć na świat, by inni nie zostali zranieni przez twoje wcześniejsze czyny.
• Przeanalizuj swoje myśli. Nie daj się pochłonąć żalowi i wyrzutom sumienia. Porzuć perfekcjonistyczne tendencje.
• Zaakceptuj siebie. Uznaj swoją wartość pomimo naturalnych wad.
• Praktykuj przebaczenie sobie. Dzięki temu nauczysz się przestać obwiniać siebie i ciągle przeżywać krzywdę na nowo.

Choć przebaczenie sobie jest trudne, umożliwia nam przestanie obwiniania siebie i pozwala iść naprzód. Przepraszanie innych jest moralne, a także dobre dla darowania sobie.

Polecamy: Niemcy proszą o przebaczenie skrzywdzonych polityką imperialną